De natte droom van mijn buurman
Door alle coronabeperkingen zijn mijn vrouw en ik pas begin juni 2021 eindelijk naar ons huisje in Montigny afgereisd. Eigenlijk hadden we al veel eerder richting Noord-Frankrijk willen gaan, we hadden zelfs valse verklaringen ingevuld, maar uiteindelijk sprak het gewetensmannetje op mijn linker schouder mij streng aan en we hebben er toch van afgezien. Daarbij kwam ook nog even weer een stevige hernia om de rug kijken, waardoor ik minder mobiel was en mij met krukken en af en toe een wandelstok heb moeten voortbewegen.
Het is iedere keer weer een verrassing hoe wij ons stulpje gaan aantreffen. Overwoekerd door hedera, welig tierend onkruid tussen de terrastegels, de luiken aangetast en opgevreten door muizen, inbraak door vervelende onverlaten of het gehele huis afgebrand tot op de bodem? Gelukkig niets van dit alles. Onze mede Hollanders uit het dorp hebben zelfs de moeite genomen om tijdens onze lange afwezigheid het gras te maaien. Dus wat dat betreft, niets aan de hand.
De ochtend na aankomst bekijken we de omgeving en werpen een nieuwsgierige blik op de tuin van de buurman. Wat heeft hij nu weer gedaan? In de afgelopen jaren hebben we zijn eigendom zien groeien en veranderen van moestuin tot boomgaard, van geitenfarm en konijnenhokken tot volières met de meest exotische vogels en vooral kalkoenen. De kalkoenen, altijd nadrukkelijk aanwezig met hun typische geluid, worden rond de kerst door de schoonouders op vakkundige wijze geslacht en geplukt. En om blijkbaar wat rust en ontspanning te vinden in alle dagelijkse beslommeringen, stond daar vorig jaar ineens de opblaasbare jacuzzi van een niet nader te noemen bekend winkelketen.
Vanaf ons terras zagen wij die ochtend een slagveld gelijk een slagveld uit de Eerste Wereldoorlog. Blijkbaar zijn er drie Duitse granaten bij mijn buurman in de tuin terechtgekomen. Een groot gat van anderhalve meter diep, ongeveer tien meter lang en vijf meter breed: de eerste aanzet tot een heuse piscine. Overal lagen bergen met zand en grind. Her en der stonden de meest professionele graafwerktuigen en lagen grote rollen slangen om de nieuwe afwatering van de tuin op een goede manier te reguleren. Als mijn buurman iets aanpakt, pakt hij het ook groots aan. Met een ontembare energie en veel ervaring in het grondwerk stort hij zich iedere vrije minuut van de dag op zijn nieuwe project.
Het bedrijf dat de voorgevormde badkuip verkoopt, komt op een vroege zaterdagmorgen met zes man de luxe waterbak plaatsen en stellen. Door al het goede en degelijke voorbereidende werk van de buurman werd de klus in een klein half uur geklaard en de mannen verlieten al snel met een lege oplegger ons dorp.
Zodra de kuip was gesteld, werd de slang erin gehangen en het bad gevuld. Ik dacht nog, glurend over de rand van mijn boek, het vullen met zo’n tuinslang zal wel even duren. Maar, wat schetst mijn verbazing, moeder en dochter staan na tien minuten al in badpak klaar aan de rand van het nog lang niet afgebouwde bassin. Terwijl pa met alle macht en kracht zich de zweetdruppels op het voorhoofd werkt, maken de beide dames aanstalten om een eerste duik te nemen. Eigenlijk kan ik mij dit enthousiasme wel voorstellen, een langgekoesterde wens gaat ineens in vervulling en daar wil je dan gelijk gebruik van maken.
De komende weken gaan we zien hoe het subtropisch gevoel bij de buren verder vorm gaat krijgen. Er moet nog heel wat gebeuren voordat de handdoekjes neergelegd gaan worden. Mijn vrouw en ik denken aan het planten van diverse soorten palmen, een springtoren van tien meter hoog, sfeervolle buitenverlichting en wellicht gratis zwemlessen voor alle kinderen uit het dorp. Bij mijn Franse buurman kan bijna alles!